leesautobiografie 5

Boekverslag

Titel: De tweeling
Schrijver: Tessa de Loo

Samenvatting

Het verhaal gaat over Anna en Lotte, Duitse tweelingzusjes, die door de dood van hun ouders op 6-jarige leeftijd van elkaar gescheiden worden. Lotte, die tbc heeft, wordt door een oudtante mee naar Nederland genomen, waar ze wordt ondergebracht bij diens zoon. Anna, die niet ziek is en dus niet naar Nederland hoeft om aan te sterken, wordt meegenomen door hun grootvader die in een klein boerendorpje woont met zijn zoon.

Na ongeveer 70 jaar vinden Anna en Lotte elkaar terug in een kuuroord in Spa, waar ze elkaar hun levensverhaal vertellen. Lotte was terecht gekomen bij een communistisch gezin. Er waren zusjes en broertjes en ze werd beschouwd als een eigen dochter. Anna blijft echter na de dood van haar grootvader bij haar oom wonen, die trouwt met een vreselijke vrouw (tante Marthe) die niets uitvoert in de huishouding en alleen maar kinderen krijgt. Anna wordt gezien als een gratis hulpje, dat al het werk moet doen.
Bij Lotte in de familie is veel muziek: haar vader houdt van muziek en heeft zelf een installatie gebouwd en zelf kan ze goed zingen.

Anna wordt op een gegeven moment, omdat ze door een buurvrouw is gezien met een Hitler gezinde jongen, door haar oom ontslagen. Omdat ze steeds pijn in haar buik blijft houden gaat ze naar een dokter, die constateert dat haar baarmoeder gedraaid is. Ze zal altijd onvruchtbaar blijven. Terwijl Anna gelovig wordt opgevoed, wordt Lotte niets bijgebracht dat met het geloof te maken heeft.
Het dorp waar Anna woont wordt steeds meer in beslag genomen door Hitler en het nationaal-socialisme. Op een gegeven moment verlaat Anna het dorp en gaat naar Keulen, waar ze een opleiding gaat volgen om hoofd in een huishouding te worden. Als ze 21 is moet Anna een voogdijakte tekenen, waarin haar oom heeft gezet -naar later blijkt- dat Anna broos van gezondheid en een beetje zwakzinnig is. Hierdoor kon hij haar ongestraft op de boerderij laten werken. Nadat ze ontslag heeft genomen van haar eerste baan, gaat ze bij Frau von Garlitz, die van adel is, werken als kamermeisje.

De oorlog breekt uit, maar voor Anna verandert er eigenlijk weinig.
Als Lotte's oma in Duitsland is geweest, wil ook Lotte erheen. Ze wil Anna opzoeken. Ze gaat ook, maar het valt enorm tegen, want Anna heeft totaal geen aandacht voor haar. Ze heeft het veel te druk met het feest dat Frau von Garlitz organiseert voor oud en nieuw. Ook wil Anna niet toegeven dat er bezoek voor haar is. Teleurgesteld gaat Lotte naar huis.
Als Anna met een ander dienstmeisje naar een bal in het casino gaat, ontmoet ze Martin Grosalie, een Oostenrijkse soldaat. Anna verlooft zich met Martin en Frau von Garlitz vlucht definitief naar het landgoed van haar ouders in Brandenburg. Ook Anna wordt op een gegeven moment daarheen gehaald. Martin vertrekt naar Rusland. Anna krijgt nog regelmatig brieven van hem, waarin hij slechts landschap e.d. beschrijft. Hij praat niet over de oorlog. De Familie von Garlitz verhuist naar het huis van de moeder van von Garlitz in Polen. Daar zitten ook Russische krijgsgevangenen die het heel slecht hebben. Anna helpt ze een beetje.
Bij Lotte thuis komen onderduikers. De familie Frinkel (vader, moeder en Bram (18, vriend van Koen)) komt onderduiken bij de familie van Lotte. Ook Leon Stein, een vriend van de Frinkels, komt bij hen. Ruben Meyer wordt door de kapper van Lotte's vader bij hen gebracht. Later komt zijn moeder daar nog bij.
Anna wordt door Martin naar Wenen gehaald waar ze trouwen. Drie weken lang zijn ze samen en dan moet Martin terug naar Rusland.
Bij Lotte wordt de schoonvader van meneer Bohjul, van het grammofoonplatenhuis gebracht. Ook Theo de Zwaan en Ernst Goudriaan, twee kennissen van haar vader, voegen zich bij de onderduikers, om de arbeidsinzet in de Duitse industrie te ontkomen. Dit is de reden waarom Koen voortaan binnen moet blijven. Flora Bohjul (de vrouw van meneer Bohjul) voegt zich bij haar vader. Voor opa Tak en zijn dochter Flora wordt een ander onderduikadres gezocht. Zij vertrekken dan ook.
Het vliegtuig van Herr von Garlitz stort neer. Frau von Garlitz ontvangt nog wel vroegere collega's van haar man, die een moordslag op Hitler beramen. Deze mislukt. Martin, die inmiddels in de SS zit, vraagt Anna in een brief ontslag te nemen en naar Wenen te gaan, omdat dat veiliger voor haar zal zijn, want de Russen naderen. Begin oktober krijgt ze daar bericht dat Martin is overleden. Ze stort in, maar leeft toch verder.
Als er een ernstig voedseltekort is in Nederland wordt Lotte er een paar keer op uitgestuurd om eten te gaan halen in andere delen van het land. Dit is erg gevaarlijk, maar toch doet ze het en iedere keer loop toch nog goed af.
Martin had Anna, toen hij haar voor de laatste keer zag, laten beloven geen zelfmoord te plegen, maar in de verpleging te gaan als hij er niet meer zou zijn. Ze zoekt inderdaad werk in de verpleging en wordt Rode Kruis zuster in een Lazeret.
Lotte trouwt met Ernst Goudriaan.

Na de capitulatie wordt Anna gevangen genomen door de Amerikanen. Na een tijdje wordt ze weer vrijgelaten. Het eerste en enige wat ze dan wil is naar het graf van Martin.
Bij Lotte thuis gaat het allemaal niet zo goed. De voortdurende angst is weg, maar de onderduikers zijn niet meer te houden terwijl het toch nog wel gevaarlijk voor ze kan zijn om zomaar buiten rond te gaan lopen. Ook wordt haar moeder ziek. Later blijkt het een geestelijke ziekte te zijn die met het gevaar in de oorlog te maken heeft.
Voor Anna wordt het een moeilijke reis naar Martin. Op de een of andere manier kan ze hem steeds niet bereiken. Als ze de moed heeft opgegeven krijgt ze weer een baantje in de huishouding. De vrouw bij wie ze in huis is ziet dat ze liever iets anders wil en Anna zegt dat ze bij de kinderbescherming wil. Dan doet ze een tweede poging om bij Martin te komen. Deze keer lukt het en vindt ze zijn graf. Daar blijkt een meisje er steeds goed voor te hebben gezorgd uit dankbaarheid dat zij net aan de dood ontsnapt is.
Met Lotte gaat het niet zo goed. Nu ze op zichzelf woont verveelt ze zich. Ze weet niet meer wat ze moet doen om de tijd door te komen.
Als Anna op het Instituut voor Sociaal Werk zit komt tante Martha haar opzoeken. Ze doet net of ze heel veel om Anna geeft, maar in werkelijkheid zit ze weer te liegen over haar tegen de dorpsbewoners. Nu durft Anna er wel iets van te zeggen. Dan gaat Anna Lotte nog een keer opzoeken in Nederland, maar nu is Lotte degene die niets met de bezoeker te maken wil hebben.
Ze zien elkaar nooit meer voordat ze elkaar weer tegen komen in Spa. Als Lotte in het Thermaal Instituut in een bad zit hoort ze een hoop geroep. Het blijkt dat Anna is overleden terwijl ze ook in bad zat. Weer voelt Lotte zich schuldig: Waarom is ze niet wat toegeeflijker geweest? Waarom heeft ze niet tegen Anna gezegd dat ze haar begreep, het enige dat ze wilde horen? Ze accepteert eindelijk Anna als haar zus, maar dan is het al te laat. 

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/41754

Mijn mening over het boek

Het is een mooi boek dat gaat over 2 zussen die elkaar na 70 jaar weer terug zien, dit is interessant want ze hebben elkaar heel veel te vertellen, en ze hebben veel gemist van elkaars leven terwijl het zussen zijn. Ze vertellen elkaar over hun leven en wat er allemaal gebeurt  is, Ik vond het niet het leukste boek wat ik heb gelezen maar het was nog wel leuk om te lezen.

Opdracht: Collage

De Nederlandse vlag is er omdat 1 van de tweeling in Nederland is opgegroeid, namelijk Lotte  en de Duitse vlag omdat Anne, de andere tweeling in Duitsland is opgegroeid. De tweeling hebben elkaar in een kuuroord ontmoet na 70 jaar, dus vandaar het plaatje van een sauna.

leesautobiografie 4

Boekverslag

Titel: Kinderjaren

Schrijver: Jona Oberski

Samenvatting

I
Het boek gaat over een jongetje van Joodse afkomst. Met zijn vader en moeder woont hij in Amsterdam. Op een dag worden hij en z’n moeder per ongeluk naar Westerbork gestuurd. Na een week mogen ze weer naar huis. Kort daarop is hij jarig; hij krijgt erg veel cadeautjes, waaronder een harlekijntje. De invloed van de oorlog wordt steeds voelbaarder, met name de Jodenhaat wordt duidelijker. De kruidenier wil niets meer aan hen verkopen, maar de glazenwasser komt nog steeds.

II
Hij moet nu een Jodenster dragen. Bij een inval door soldaten moeten ze hun huis uit. Ze moeten naar het Muiderpoortstation, waar ze op de trein gezet worden naar Westerbork. De ouders denken of willen denken dat ze naar Palestina gaan; ze hoeven alleen nog maar de papieren klaar te krijgen. Op een dag worden er mensen omgeroepen die weg mogen uit dit kamp. Zij horen daar ook bij. Helaas gaan ze niet naar Palestina, maar naar een ander kamp waar zijn vader gescheiden wordt van hem en zijn moeder.

III
Hij mag in het nieuwe kamp af en toe mee om de keukenpannen schoon te maken, pas de tweede keer snapt hij dat hij ze leeg moet eten. Op vaders verjaardag zien ze vader eindelijk weer, moeder heeft een taart gemaakt van aardappelen en broodkruimels. Als zijn vader ziek wordt en naar de ziekenbarak moet bevalt hij dit wel, omdat hij zijn vader nu vaker ziet. Als hij van de dokter zijn moeder moet gaan halen omdat zijn vader niet lang meer heeft te leven verdwaald hij en vergeet de boodschap door te geven. Toch zijn ze er net op tijd bij om vader te zien sterven. Nu moet hij van de grote kinderen een proef afleggen om te bewijzen dat hij bij de groten hoort. Hij moet het ketelhuis binnengaan, hier blijken allemaal lijken te liggen. Als hij zijn moeder hierover vertelt, zegt zei dat dit het knekelhuis heet. Hij mag er nooit meer komen en wordt van top tot teen behandeld met ontsmettingsmiddel.

IV
Moeder en hij vertrekken weer met een andere trein. Nog steeds wordt hem verteld dat ze op weg zijn naar Palestina. Hij heeft geslapen en zijn moeder vertelt hem dingen die hij zich niet kan herinneren. Zij zegt hem dat ze al twee weken in de trein zitten. Als de trein voor langere tijd stopt gaat hij met Trude, een vrouw die hij al kent van voor het kamp, brandnetels zoeken om soep van te koken. De volgende dag komen de Russen hen bevrijden, ze nemen de Moffen mee. De mensen uit de trein worden ondergebracht in verschillende huizen in Tröbitz. Zijn moeder is ziek en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Hij slaapt bij Trude en Eva op een kamer. Hij bezoekt zijn moeder nog een keer in het ziekenhuis. Ze is er slecht aan toe, het lijkt of ze gek geworden is. Later zegt Trude dat de weg afgesloten is en hij niet naar zijn moeder kan, maar ze liegt want zijn moeder is dood. Eva vertelt hem dat zijn moeder dood is. Hierop wordt hij zo boos op Trude dat hij koorts krijgt en vijf dagen ziek op bed ligt.

V
Met een Canadese vrachtwagen gaan ze terug naar Amsterdam. Meneer Paul en zijn vrouw willen hem wel adopteren. Eerst weigert hij te eten. Hij kotst ook alles uit, maar omdat hij nu een grote jongen is, hij is immers acht, moet hij het zelf opruimen.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/45359

Mijn mening over het boek

het is een interessant boek, want je kijkt door de ogen van een kind en ervaart dingen heel anders dan een volwassen persoon, een ander boek dat dit deed was The boy in the striped pyjamas, wat zich ook in WO2 af speelt, dit boek heb ik alleen nog niet gelezen, maar het is wel bekender. Als je dit boek leest krijg je veel meer medelijden met de ouders dan het kind, omdat hij niet altijd begrijpt wat er gaande is. Veel dingen moet je ook proberen om te snappen, want een kind kan niet alles goed beschrijven. ik vond dit wel een leuk boek, een beetje saai soms, maar het viel allemaal wel mee.

Opdracht: Perspectief

De verteller van het boek is het persoon door wiens ogen je ook het verhaal ziet, een jongen die ook ouder word in het boek, het begint boek begint dan is hij 3 jaar en op het einde 8 jaar. Alles is dus verteld in het ik-perspectief, ik vind dat de schrijver hier een goeie keuze heeft gemaakt want een kind begrijpt niet alles, dus is het interessanter om te horen wat hij allemaal zegt. Een voorbeeld is een scene waar de ouders van het kind aan iemand vroegen om op hem te passen, want ze zouden de liefde bedrijven, het kind hoort dan geluiden en denkt dat zijn ouders ruzie hebben. Als een alwetende verteller dit stukje zou vertellen, was het heel anders geweest, hij zou dan gewoon zeggen: "Het jongetje wachtte onder toezicht op zijn ouders terwijl ze de liefde bedreven." wat eigenlijk best wel een raar stukje zou zijn. Een andere scene is als ze met de trein naar een kamp gaan en het kind aan zijn moeder vraagt waar ze heen gaan, en zijn moeder antwoord Palestina. Als een alwetende verteller dit zou vertellen zei hij gewoon dat ze naar een concentratiekamp gingen. Ik vind dit ook niet veel beter dan het hoe het in het boek staat, want het maakt alles gewoon saaier, je leeft niet echt mee in het boek.

 

leesautobiografie 3

Boekverslag

 

Schrijver: Doeschka Meijsing

 

Titel: Robinson

 

Samenvatting

Robinson verhuist naar een provinciehoofdstad in de buurt van de zee, daar komt ze twee weken later dan de rest op school. Maar de rector stelde haar gerust door te zeggen dat ze de achterstand zo had ingelopen. Bij haar in de klas zat een buitengewone jongen genaamd Daniël. Hij was het neefje van de rector, waar ze in zijn kamer Johanna Freida voor het eerst ontmoette. Daniël verzette zich altijd tegen het gezag en werd al snel een maatje van Robinson. In alle vrije tijd die ze hadden bestookte hij haar met verhalen over de duivel, heksen en andere zwarte aangelegenheden. Robinson's vader was een zeeman in hart en nieren, en al ver voordat hij terug kwam begon ze al met aftellen. Toen haar vader tegen de kerst aankwam, ging het mis. Tijdens het schaatsen had hij Al snel een oogje op Johanna Freida en zij op hem.
Thuis aangekomen vond de moeder van Robinson het mutsje van Johanna Freida, ze vroeg van wie het was, en om ruzies of misverstanden te voorkomen zei Robinson maar dat het van haar was. Om te kijken of ze echt een affaire hadden volgde ze Johanna Freida een aantal malen van school naar huis, om het mutsje uiteindelijk aan haar terug te geven.
Ze hoopte dit maal minder op de thuiskomst van haar vader dan anders. Rond Pasen was hij weer thuis en stelde voor om een tochtje te maken over het Ijsselmeer, hij, Robinson, Daniël en natuurlijk Johanna Freida. Het ging allemaal goed totdat Daniël begon te roepen dat Johanna Freida ontslagen was en dat ze best zou weten waarom. Hierop kreeg hij een klap en vloog hij overboord.
Toen gebeurde alles in een stroomversnelling, Robinson moest 2 herexamens doen, Daniël was blijven zitten, Johanna Freida moest inderdaad haar spullen pakken. Dit kwam wederom door Daniël, die het voorval met haar en de vader van Robinson in geuren en kleuren aan de moeder van Robinson had verteld. Waarop zij gelijk naar de rector was gestapt. En aangezien hij toch al moeite had met Johanna Freida, vond hij dit rede genoeg om haar te ontslaan.
De zomervakantie brengt Robinson dan in de bibliotheek door, met het oog op de herexamens die ze naar alle waarschijnlijkheid toch niet gaat halen. Op weg naar huis, ziet ze dat Johanna Freida haar spullen al aan het pakken is. Thuis aangekomen krijgt ze te horen dat Daniël vertrekt. Hij gaat naar zijn familie in Zwitserland en vroeg of Robinson hem uit kwam zwaaien. Dit deed ze en realiserende dat ze nu iedereen waar ze voor de tijd van ongeveer een jaar heeft opgetrokken kwijt is zag ze op weg naar huis een koperen muziekfanfare vertrekken, weg van waar zij stond, in een richting die zij ook graag was gegaan.

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/45186

 

Mijn mening over dit boek

Het is een beetje een saai boek dat gaat over Robinson, een meisje die verhuist naar een nieuwe Stad. Op haar nieuwe school maakt ze ook een nieuwe vriend genaamd Daniel, Daniel is een jongen die zich niet graag aan de regels houd. Het boek ging over de eenzaamheid van Robinson, dit kwam doordat haar vader vaak op zee zat, en omdat ze in een nieuwe Stad woont en naar een nieuwe school gaat.

 

Mindmap